تو
نمی دونی دلم برات چه تنگه غربت اشکام چقدر قشنگه
نمی دونی دنیا چقدر یه رنگه وقتی به تو فکر می کنم چه رنگه
هیچ دستی نیست که گرماشو بگیرم تو دستامو عاشقونه بمیرم
دلم می خواد دعا کنم همیشه پیشم باشی ولی افسوس نمیشه
اگه باشی تموم عمر تو پیشم من می دونم هنوزم زنده هستم
چی میشه این دوتا غریب ما بشن غریبی رو گم کنن آشنا بشن
بیا که پاهام دیگه بی رمق نیست عازم یک رفتن بی هدف نیست
می خوام برات یه بار بشم یه مجنون داد بزنم می خوامت از دل و جون
می خواستم که دیگه تنها نباشیم تو این دنیا مثه پروانه باشیم
جون مال تو ، من که چیزی نخواستم از تموم دنیا تو رو می خواستم
دوری ات
ز دوری ات غم ما دو چندان شد
زمستان حکم کرد و نصیب ما زندان شد
بیا تو که این پرستوی مهاجر
به امید تو کرده بود سفر،چه نالان شد
ببار باران بهاری که مژده می دهی
که او رسید به این دشت،مهر تابان شد
عاشق
عاشق ار دور است از معشق هیچش باک نیست ***
*** زان که از دوری شود عشقش دوچندان،چاره چیست؟
زان که این دوری درازا می کشد،افسرده و نالان شدیم***
***ورنه این دوری صلاح ماست ، ما زان غافلیم